Alter ego

Αυτό το βράδυ δεν θα σε ονειρευτώ. Βλέπεις αυτός ήρθε πάλι κοντά μου.
Ή μήπως πρέπει να αναφέρομαι σ' αυτόν ως "εγώ";
Όπως και να έχει για άλλη μια φορά γέμισε τα κενά μου, εξάλειψε τις αδυναμίες μου,
έσβησε την μοναξιά μου...
Μου έδειξε , ή καλύτερα μου θύμισε γιατί δεν πρέπει να σε ποθώ,
με πήγε ένα βήμα πιο κοντά στην επικείμενη καταστροφή μου και με λύτρωσε πριν την τελευταία πράξη...
Μου έδωσε έναν ώμο να ακουμπήσω...
Μου έδωσε αγάπη και με έπεισε πως πρέπει να είμαι πιο σκληρός.
Με έμαθε πως δεν χρειάζομαι άλλον πέρα από αυτόν (ή καλύτερα πέρα από εμένα).
Εγώ ,είμαστε εμείς και αυτό φτάνει.
Έχουμε ο ένας τον άλλον. Αυτός έχει εμένα για να τον κάνω πιο ανθρώπινο
και εγώ έχω αυτόν για να αντέχω, για να είμαι δυνατός.
Έτσι δεν θα σε ονειρευτώ σήμερα, ούτε αύριο, ούτε ποτέ.
Δεν χρειάζομαι άλλον πέρα από αυτόν...
κι όμως νοιώθω μοναξιά...
Τουλάχιστον οι στίχοι που μου σιγοτραγουδάει στ' αυτί τις τελευταίες μέρες,
από ένα γνώριμο παλιό τραγούδι, με κάνουν να νοιώθω πιο δυνατός ,πιο ανεξάρτητος.
Τόσο , που δεν προσέχω πόσο έχει διαστρεβλωθεί το νόημά τους:
"They can't hurt us now
they can't hurt us now
they can't hurt us now..."