On a bridge

Νύχτα.Βροχή.

Κίνηση,αμάξια πάνω σε μιά γέφυρα.

Από κάτω της το κενό ,

ακόμα πιο κάτω κρύα ορμητικά νερά που αδημονούν να φτάσουν στη θάλασσα.

Πάνω στα κάγκελα της γέφυρας κάθεται κάποιος,τα πόδια του αιωρούνται στο κενό.

Φορά ένα ακριβό κουστούμι μαύρου χρώματος και μαύρα γυαλιστερά παπούτσια.

Δεν φαίνεται να τον ενοχλεί που τα πανάκριβα ρούχα του έχουν γεμίσει με την σκουριά της γέφυρας.

Ούτε φαίνεται να επηρεάζεται από την δυνατή βροχή που πέφτει πάνω του.

Πολλοί περαστικοί δεν τον παρατηρούν καν καθώς κρατιούνται γερά από τις ομπρέλες τους,

άλλοι ρίχνουν κλεφτές ματιές και απομακρύνονται γρήγορα.

Ό φίλος μας, ο Ε όμως τον βλέπει. Παρ' όλο που έχει μόλις σχολάσει από την ανιαρή και δύσκολη δουλεία του, αποφασίζει να τον πλησιάσει και να δει αν μπορεί να βοηθήσει κάπως.

Ε: ''Όλα καλά φίλε μου?''

Κος:" Ναι κύριε όλα μια χαρά.Αφήστε με να απολαύσω τις τελευταίες στιγμές μου." του απαντά με τρομακτική ψυχραιμία ο κύριος.

Ε:" Μα τι πάτε να κάνετε; Όλα τα προβλήματα λύνονται κύριε. Αυτό δεν είναι λύση!!Αφήστε με να σας βοηθήσω!" και τείνει το χέρι του προς το βρεγμένο.

Κος:''Δεν χρειάζομαι βοήθεια άνθρωπε μου!Ούτε έχω κάποιο πρόβλημα."

Ε:" Τι λέτε; Αφού είστε έτοιμος να πηδήξετε!"

Κος: "Αυτό είναι αληθές.Όμως δεν συνεπάγεται με το ότι έχω κάποιο πρόβλημα.Απλά είναι για το καλό όλων."

Ε:"Άνθρωπε μου δεν ξέρω τι σου είπαν ,αλλά είμαι σίγουρος κανείς δεν θα επωφεληθεί από τον θάνατό σας. Κατεβείτε από εκεί σας παρακαλώ", λέει και πλησιάζει να τον τραβήξει.

Κος:"Μα φυσικά και θα επωφεληθεί.Βλέπετε σήμερα ανακάλυψα κάτι που θα άλλαζε τον κόσμο μας.Ω ,τι αγενής που είμαι.Το όνομα μου είναι Πωλ.Είμαι χημικός.Δουλεύω για το κράτος."

Ε:''Τι μπορεί να είναι τόσο τρομερό που δεν θα θέλατε να το μοιραστείτε; Κάποιο είδος βόμβας; Κάποιος θανατηφόρος ιός;"

Κος:"Καμία σχέση κύριέ μου.Σήμερα ανακάλυψα κάτι που αν τεθεί σε εφαρμογή, θα σταματήσουν οι πόλεμοι, θα σταματήσουν οι διαμάχες, θα πάψουν οι άνθρωποι να τσακώνονται ,θα..."

Ε:"Μα αυτό είναι καταπληκτικό! Γιατί να θέλετε να αυτοκτονήσετε λόγω μιας τόσο λαμπρής ανακάλυψης;"

Κος:"Μα δεν με αφήσατε να τελειώσω. Μαζί με τα παραπάνω οι άνθρωποι θα σταματήσουν να διαφωνούν ,να ονειρεύονται να ελπίζουν.."

Ε:"ΤΙ είναι πια αυτό;Να ξέρετε με έχετε μπερδέψει πολύ! Γιατί δεν κατεβαίνετε από εκεί να μου το εξηγήσετε πιο διεξοδικά;"

Κος:"Δεν είναι κάτι σύνθετο.Είναι απλά ένα χημικό ,που αν χορηγηθεί στους ανθρώπους ,αυτοί παύουν να έχουν συναισθήματα και λειτουργούν πλέον μόνο με την λογική."

Ε:"Θε-θέλετε να μου πείτε ότι παύουν διασκεδάζουν, να λυπούνται , να νοιώθουν ευτυχισμένοι, χαρούμενοι;Παύουν να αποζητούν την αγάπη, την φιλία,την συντροφικότητα;"

Κος:"Ακριβώς."

Ε:"Πείτε μου και κάτι άλλο.Παύουν να αγαπούν;"

Κος:" Ναι κύριέ μου.Καλά καταλάβατε."Καθώς λέει αυτά σηκώνεται όρθιος στα κάγκελα κοιτά κάτω ,και δειλά σχεδόν ντροπιασμένα λέει: "Μάλλον δεν είναι καλή νύχτα για να χάσει κάποιος την ζωή του.Ίσως άλλη μέρα.Δεν συμφωνείτε;"

Ε:"Ασφαλώς." λέει ο φίλος μας, προσπαθώντας να σβήσει την φρίκη από το πρόσωπό του.

Κος:"Τι θα λέγατε να μου δώσετε ένα χεράκι να κατέβω;"

Ε:"Φυσικά.",απαντά και τον σπρώχνει στο κενό.