Ζητιανεύοντας Αγάπη...

Είναι σκοτεινά εδώ...κρυώνω....
ξέρω, δεν σε νοίαζει.
Δεν είσαι εσύ αυτός που έπιασε πάτο.
Μα δεν το διάλεξα εγω φίλε μου...
η μοίρα το διάλεξε...
τουλάχιστον έτσι μου είπε κάποιος.
Μη με κοιτάς με οίκτο.
Είναι το τελευταίο που χρειάζομαι από σένα.
Αύτο που πραγματικά πεθαίνω για να πάρω, είναι αγάπη...
ό,τι σου έχει περισέψει...έστω και ένα ψυχουλάκι απ αυτην.

Βοήθησέ με...το κρύο γίνεται εντονότερο...
έζησα μια ζωή μόνος.
Πάντα βοηθούσα τους άλλους...
"και τι μ' αυτό;"θα πεις.
Οχι, δεν στο λέω για να με θαυμάσεις.
Στο λεώ για να τ' ακούσω εγώ.
Μέχρι τις τελευταίες βδομάδες μου
πρόσφερε μια μικρή ζεστασιά μες στην παγωνιά...
Όχι όμως πια .Κ η τελευταία ζεστή ψυχή που ήξερα, με πρόδωσε.
Τώρα δεν έχω τίποτα...

Μα γιατί φεύγεις?
Ξέρω...δεν σε νοιάζει.
πιθανότατα μόλις φύγεις από δίπλα μου θα με ξεχάσεις...
όμως εγώ θα είμαι εδώ... θα παγώνω...
Γι' αυτό πριν με ξεχάσεις για πάντα , σε ικετεύω
δώσε μου λίγη αγάπη...
μια ζεστή ματιά, ένα δάκρυ, ένα φιλικό άγγιγμα.
Θα είναι αρκετό να με κρατήσει
ακόμη μια μέρα ζωντανό στο κρύο...

Βαρέθηκες.Φεύγεις λοιπόν κ εσύ...
Μάλλον αυτός ο κόσμος παράειναι σκληρός για μένα...
Όπως σε βλέπω να χάνεσαι στο πλήθος ,
νοιώθω την παγωνιά να τρυπά την ψυχή μου.
όλα σκοτεινιάζουν ...κρυώνω...και μετά...μετά...τίποτα...