Σου είπα πως αύριο θα βρέχει,
Πως ξεκινάμε πάλι την δουλεία,
Πως ο χρόνος θα είναι ξανά λιγοστός.
Οι αγκαλιές μας δεν θα σμίγουν τόσο συχνά.
Από αύριο αρχίζει πάλι η ρουτίνα.
Η υγρασία , τα κίτρινα φύλλα,
Πολυάσχολοι άνθρωποι να τρέχουν σαν κυνηγημένοι,
Αυτοκίνητα, καυσαέριο, άγχος… μοναξιά.
Από αύριο όλα θα γίνουν λίγο πιο μουντά ξανά.
«Ίσως» μου απάντησες χαμογελαστά .
«Αλλά σήμερα είναι Αύγουστος.» προσθεσες λες και αυτό τα εξηγούσε όλα.
