Still I 'm sad

The new dawn has arrived.
The saints are marching in.
No more violence ,no more crime.
All the kinds of sin exist no more.
Our body is free of pain ,free of passion.
Our spirits roam free...
The New Kingdom is here.
No more pain ,no more suffering.
Everything here is peaceful.
the Eternal glory, has covered us
with its soft wings.
You can see, everyone is happy here.
Love ,laughter, kindness and brotherhood.
Couples holding hands ,lovers hugging, families eating together happily.
Then again why my heart is still so sad?

John

Κάποτε ήταν ένας νέος. Το όνομα του ήταν John.
Πάντα μ άρεσε να συζητάω μαζί του.
Είχε περάσει πολλά...
Είχε χάσει την μάνα του στα 7...
Ο πατέρας του έφυγε μια μέρα απο το σπίτι χωρίς να πει τίποτα.
Απλά ένα πρωί πήρε την τσάντα της δουλείας του, όπως κάθε μέρα ,
και έφυγε...
Όλα έδειχναν ότι ήταν, μια ακόμα δευτέρα.
Όμως το βράδυ εκείνο δεν επέστρεψε.
Ούτε τα επόμενα.
Ο John δεν τον είδε ποτέ ξανά.
Μέρα με την μέρα ήταν λες και δεν είχε ποτέ πατέρα.
Έμαθε να συντηρεί το σπίτι και την μικρή του αδερφή...
Άλλωστε, τι επιλογή είχε;
Μπορεί η οικοδομή να μην πλήρωνε καλά ,
αλλά του εξασφάλιζε τα βασικά.
Τον θαύμαζα πολύ τον John.
Όχι επειδή συντηρούσε το σπίτι του.
Ούτε επειδή δούλευε σαν σκυλί.
Αυτό που θαύμαζα σ' αυτό τον άνθρωπο είναι ,
ότι παρ΄όλ' αυτά , μπορούσε ακόμα,
όταν το επέτρεπαν οι περιστάσεις ,
να γελάει με την ψυχή του.