Εγώ:"Γι' άλλη μια φορά νίκησες.
Πήρες ξανά κάτι που αγαπούσα μακριά!"
Κύριος Χ:"Μα πως γίνεται να θεωρείς ότι μπορείς να αγωνιστείς απέναντί μου;
Ακόμα και έτσι γνωρίζεις ότι αυτή είναι η δουλεία μου! Στο κάτω κάτω της γραφής,
εγώ το έφερα σ εσένα!"
Εγώ:"Γιατί το κάνεις αυτό; Γιατί δεν μας αφήνεις στην ησυχία μας; Ποιος σου είπε ότι
σε χρειαζόμαστε εδώ;"
Κύριος Χ:" Κάλε μου φίλε ,εσύ μου το είπες όταν πονούσες, όταν η καρδιά σου δεν άντεχε μακριά της.
Μου το είπες ξανά όταν ήσουν εκεί μακριά από φίλους, χαμένος από τους συγγενείς και απλά περίμενες να επιστρέψεις. Με κάλεσες ξανά όταν ήσουν άρρωστος και αδημονούσες να γίνεις καλά. Η μήπως δεν τα θυμάσαι όλα αυτά;"
Εγώ:"Ίσως αυτές τις στιγμές να σε κάλεσα και να αποζήτησα την δύναμη σου. Όμως με τι αντάλλαγμα μου τα πρόσφερες αυτά; Πόσους έχεις πάρει μακρυά μου; Είτε με το ζόρι είτε με τον άλλο τρόπο, αυτόν που απολαμβάνεις περισσότερο, κάνοντάς τους να βαρεθούν κοντά μου;Γιατί δεν μας αφήνεις απλά εδώ μόνους, χωρίς αλλαγές χωρίς εκπλήξεις;"
Κύριος Χ: "Διότι αγαπητέ μου ,αν το κάνω αυτό θα αυτοκαταστραφείτε. Όσο παράξενο και αν σου φαίνεται ,η ζωή σας είναι ένα τίποτα χωρίς εμένα. Εγώ σας χωρίζω από την κόλαση και από τον παράδεισο.Είμαι το αλάτι της ζωής ,αλλά και το πιο πικρό ποτό της. Είμαι ένας εχθρός που μισείς και ένας φίλος που αγαπάς.Καταλαβαίνω τον θυμό σου απέναντί μου ,όπως άλλες στιγμές καταλαβαίνω την αγάπη σου.Τέλος φίλε μου θα σου πω αυτό και βάλτο καλά στο κεφάλι σου.Ήμουν και θα είμαι εδώ. Εγώ δημιούργησα τον κόσμο και εγώ θα τον καταστρέψω. Όχι από μίσος ,ούτε από αγάπη.Απλά αυτή είναι η τάξη των πραγμάτων. Γι αυτό σταμάτα να κάθεσαι απέναντί μου και να με κατηγορείς.Αγκάλιασε το κομμάτι που σου χάρισα όταν γεννήθηκες και εκμεταλλεύσου το όσο μπορείς.Έτσι ώστε όταν το σώμα σου φύγει, η φήμη σου να μείνει εδώ, να με συντροφεύει έως την στερνή στιγμή του κόσμου."
