Καζαντζάκης

Μια από τις πιο μεγάλες χαρές που μπορεί ν’ αξιωθεί ο άνθρωπος στον κόσμο τούτο είναι να φυσάει αλαφρό αγεράκι και ν’ αρμενίζεις στο Αιγαίο˙ δεν μπόρεσα ποτέ να φανταστώ πώς γίνεται να ‘ναι αλλιώς ο Παράδεισος.

Ποια άλλη χαρά στον ουρανό και τη γης, μπορεί να ‘ναι καλύτερα αρμονισμένη με το κορμί και με την ψυχή του ανθρώπου;

Ο αγαπημένος αόρατος κόσμος γίνεται ορατός. Κι ό,τι λέμε Θεός και αιώνια ζωή, δεν αφανίζεται.

Τι είναι ο κόρφος του Αβραάμ μπροστά στην ελληνική τούτη, καμωμένη από το νερό πέτρα και δροσερό μελτέμι, αιωνιότητα;

Κλείσε τη φριχτή ώρα του θανάτου τα μάτια. Κι αν δεις τη Σαντορίνη, τη Νάξο, την Πάρο, τη Μύκονο, θα μπεις χωρίς να μεσολαβήσει το χώμα, στον Παράδεισο. Χαιρόμουν που ήμουν άνθρωπος, άνθρωπος και Έλληνας.

-Επίλογος ταινίας "Καζαντζάκης"

Πόση;

Πόση ομορφιά μπορεί να κρύβεται 

πίσω από φαινομενικά απλά πράγματα;

Μια χαρούμενη ουρά.

Ένα ζεστό χαμόγελο. 

Μια πραγματική αγκαλιά να σε καλωσορίζει σπίτι.

Πόσο φτωχός αυτός που δεν έχει κανένα από τα 3;

Κοίτα γύρω σού. Ίσως να είσαι πιο τυχερός απ' όσο νομίζεις. 

Άσε τις ακτίνες του ήλιου 

να σου ζεστάνουν το δέρμα το καλοκαιρινό αυτό πρωινό. 

Μύρισε το θαλασσινό αεράκι και 

άστο να πλημμυρίσει τα πνευμόνια σου.

Ξαπόστασε στο  μαλακό χορτάρι και κοίτα τ' άστρα. 

Πιάσε το χέρι της καθώς κάνετε βόλτα και πες της πως την αγαπάς.

Άκου το αγαπημένο σου τραγούδι.

Χάσου  μες στις σελίδες του  αγαπημένου σου βιβλίου.

Θυμήσου να εκτιμήσεις τη στιγμή. 

Θα περάσει σαν αεράκι και θα χαθεί για πάντα. 

Εισέπνευσε το βαθιά καθώς φεύγει για το άπειρο.