Αυτοί οι άνθρωποι

Μη φοβάσαι τους παραφουσκομένους ανθρωπάκους,
αυτούς που ψάχνουν ευκαιρία να μπλεχτούν σε καβγάδες.
Αυτούς που σε στραβοκοιτάνε αλαζονικά όταν τους κοιτάς.
Μην φοβάσαι αυτούς που τρώνε την ζωή τους στα γυμναστήρια
και μισούν όποιον δεν τους μοιάζει ή έχει άλλο χρώμα δέρματος.
Αυτούς που ξενυχτάνε στα σκυλάδικα, κάνοντας φασαρία ,
δηλώνοντας ότι ξέρουν να ζουν.
Αυτοί που πρέπει να φοβάσαι, είναι οι άνθρωποι που σου γελάνε συνέχεια,
που φαίνονται πάντα πρόθυμοι αλλά απόμακροι.
Αυτοί που στα γλέντια και τις συγκεντρώσεις,
κάθονται χαμογελώντας φιλικά,
σε μια γωνιά και παρακολουθούν,
συλλέγουν πληροφορίες, εντυπώσεις.
Αναλύουν το "είναι" του καθενός,
πάντα βρίσκοντας τα ευαίσθητα σημεία μας.
Αυτοί που είναι πάντοτε παρόντες,
μα συνεχώς απόντες.
Αυτοί που πάντα σκέφτονται πριν πράξουν κάτι
και ποτέ δεν λειτουργούν αυθόρμητα.
Αυτοί που σου απλώνουν χέρι βοηθείας,
αλλά για κάποιο λόγο ποτέ δεν μπορείς να το φτάσεις.
Αναφέρομαι σε αυτούς που νιώθεις η ματιά τους να σε διαπερνά,
αλλά δεν μπορείς ποτέ εσύ, να τους διαπεράσεις.
Να τους φοβάσαι παιδί μου αυτούς τους ανθρώπους.
Γιατί τα έχουν καταλάβει όλα
και κρυφά γελούν,
αφήνοντάς σε ,στο σκοτάδι.