Διαπίστωση #13

Για μένα οι άνθρωποι είναι σαν κρεμμύδια. 

Όσο πιο πολύ τους γνωρίζεις τόσο ανακαλύπτεις και άλλα στρώματα

και άλλες πτυχές τους. 

Μου αρέσει πολύ να τους ξεφλουδίζω, 

να τους ανακαλύπτω, 

να βλέπω από τι είναι φτιαγμένοι.

Όσο πιο πολλά στρώματα, 

τόσο πιο πολλά έχει να πει ένας άνθρωπος.
Το ενδιαφέρον αυτού του γεγονότος είναι 

ότι αυτοί που έχουν πολλά στρώματα 

συνήθως προσπαθούν να τα κρατήσουν μακρυά από τα αδιάκριτα βλέμματα.

Ελάχιστοι έχουν την τύχη να δουν τα εσωτερικά τους τοιχώματα, 

αυτά που καλύπτουν την ψυχή.

Λαμπερά και ζεστά,

να προστατεύουν κάτι τόσο μοναδικό και ταυτόχρονα μαγικό.

Ο περισσότερος κόσμος βλέπει μόνο την επιφάνεια,

τα εξωτερικά στρώματα,

συνήθως κουρελιασμένα , 

,ξεραμένα. 

Ελάχιστοι έχουν την διορατικότητα 

να νοιώσουν το θαύμα που κρύβεται αρκετά στρώματα πιο κάτω.

Οι περισσότεροι πλησιάζουν κρεμμύδια (ανθρώπους) 

με εξαιρετικά ποιοτικό εξωτερικό κάλυμμα.

Λαμπερό , ζουμερό, φωτεινό.

Πολλά υποσχόμενο γι'αυτό που θα κρύβει μέσα του.

Σε καλεί να το εξερευνήσεις ,να το ξεφλουδίσεις και να το λατρέψεις.

Ω, τι απογοήτευση! Όταν βγάζεις αυτό το πρώτο στρώμα, 

βλέπεις πως δεν έχει τίποτε άλλο να σου δώσει,

καθώς ,τις περισσότερες φορές,

το εξωτερικό στρώμα για να δείχνει λαμπερό,

έχει τραβήξει όλα τα θρεπτικά στοιχεία  του αντικειμένου, 

αφήνοντας το υπόλοιπο ξερό και σάπιο.